Mens en lijden: Oscar et la dame Rose

Onlangs heb ik de film 'Oscar et la dame Rose' gezien. De film gaat over een jongetje dat lijdt aan kanker.

Korte samenvatting

Oscar is een jongen van 10 jaar oud die in het ziekenhuis ligt. Elke zondag komen zijn ouders hem bezoeken, maar plots komen zijn ouders midden in de week naar het ziekenhuis, wat niet van hun gewoonte is. 

Per toeval vangt Oscar een gesprek op tussen zijn ouders en de dokter waarin de dokter uitlegt dat ze alles al hebben geprobeerd, maar dat niks meer werkt en Oscar ten dode is opgeschreven. Geschrokken van dit nieuws sluit hij zich per ongeluk op in de bezemkast en ligt hij daar de hele nacht, tot een kuisvrouw hem vindt. Omdat niemand, zelfs zijn ouders, hem niet willen vertellen dat hij dood gaat, vindt hij hen lafaards.

Hij weigerde te spreken tegen dokter Dusseldörf en de verpleegsters, hij wil maar tegen 1 iemand spreken en dat is de roze dame die hij al eerder die dag tegenkwam.

De dokter kan een compromis sluiten met Mamie-rose en zij gaat elke dag als ze wil bij Oscar langs.

Oscar vindt het leuk dat ze hem komt bezoeken. Mamie-rose is heel rechtuit en zegt wat ze denkt. 

Ze wil dat Oscar zijn laatste dagen niet al vervelend doorbrengt en dat hij toch nog iets van het leven heeft meegemaakt. Ze besluit samen met Oscar dat hij elke dag 10 jaar ouder wordt, zodat hij alle levensfasen toch eens zou meegemaakt hebben. 

Eerst is hij een jonge twintiger die zijn oog heeft laten vallen Peggy Blue. Het meisje heeft een aandoening aan de longen, waardoor ze te weinig zuurstof kan opnemen en bijgevolg een blauwe tint heeft. Elke dag wordt Oscar 10 jaar ouder en daar horen ook de strubbelingen van die leeftijd bij.

Hij 'trouwt', kust een ander meisje dan Peggy Blue, komt zo in een huwelijkscrisis terecht die uiteindelijk goed komt, ontmoet zijn schoonouders, ...

Mamie-rose volgt zijn leven, geeft hem raad en is zijn steun en toeverlaat.

Mamie-rose vertelt ook over haar worstelcarrière en hoe ze kampioen werd. Oscar luistert met veel enthousiasme naar haar verhalen. 

Als Oscar zich niet zo lekker voelt, vertelt Mamie-rose dat hij een brief moet schrijven naar God. Hij mag elke dag 1 gunst vragen aan God in de brief. Oscar vindt dit in het begin wat raar, maar schrijft uiteindelijk elke dag een brief. Mamie-rose neemt de brief dan mee naar buiten hangt deze aan een ballon en laat de brief op in de lucht.

Als Oscar op het einde van de film sterft, is Mamie-rose hierdoor heel aangedaan en verdrietig. Op zijn begrafenis praat ze met de dokter. De dokter voelt zich deels schuldig dat hij niks voor Oscar heeft kunnen doen, maar dat praat Mamie-rose direct uit zijn hoofd. Ze zegt tegen hem dat hij geen wonderen kan verrichten, hij is immers God niet.

De trailer

Mijn mening over de film

Ik vind het prachtig hoe Mamie-rose omgaat met de situatie. Niemand durft Oscar vertellen dat hij zal doodgaan, maar Mamie-rose is recht-door-zee en vertelt hem de waarheid. Achter deze pijnlijke waarheid, probeert ze voor Oscar alles toch nog zo positief mogelijk te maken, door hem het hele leven van een mens van jong naar oud te laten leiden.

Zoals zij dat gedaan heeft, zou ik dat niet kunnen. Je moet als mens sterk in je schoenen staan. En dat vindt ik echt wonderbaarlijk aan Mamie-rose.

Oscar vind ik een moedige jongen. Het enige wat hij wil, is de waarheid horen. Zelfs al gaat hij dood, hij wil deze waarheid ondergaan en aanvaarden. Omdat zijn ouders dit niet willen, ziet hij hen als lafaards. Door Mamie-rose komt hij uit zijn stille schulp en maakt hij van alles mee in zijn laatste dagen dat hij nog leeft. Oscar ziet nog het positieve en dat vind ik heel moedig en sterk van hem.