Lijden zien we heel vaak rondom ons
heen gebeuren maar als het niet in onze buurt gebeurt, dan is het voor de
meeste mensen ook een ver-van-mijn-bedshow. We kijken naar het nieuws op tv en wat
zien we toch al die ellende.
Kinderen die middenin een oorlog leven.
Dat vinden we erg voor hen, maar toch zappen we weg naar een ander
kanaal.
Als wij mensen geen ellende hebben in
ons leven, willen we die ook zover mogelijk uit ons leven houden. Wat zegt dat
over ons?
Wij mensen zijn bang om te lijden. En als het lijden daar is, dan valt het ons ook heel zwaar. Als we lijden in ons leven, proberen we ook steun en troost te vinden bij allerlei mensen: bij onze partner, bij onze kinderen, bij vrienden en familie, ... En soms vragen we steun uit onverwachte hoek: namelijk God. We hebben er op voorhand misschien nooit echt bij stilgestaan maar plots is Hij daar, onze steun en toeverlaat. Net zoals God blij is als wij blij zijn, voelt God hetzelfde verdriet als wij hebben. Hij begrijpt ons verdriet en leeft met ons mee.
In het volgende lied toont Regina Spektor mooi aan dat God veel bij ons is als we lijden:
'No one laughs at God in a hospital'
'No one laughs at God in a war'
'No one laughs at God when they're
starving'
Volgens mij duidt Regina Spektor God aan als onze steun en toeverlaat, zowel in goede als in slechte tijden. God leeft mee met onze gevoelens: Als we blij zijn, is God ook blij; als we lijden, lijdt God ook; ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten