zondag 28 oktober 2012

Mens en samenleving: Wat doen wij met onze wereld dat zoveel jongeren er niet meer in willen leven?

Dit is de titel van een artikel uit 'De Standaard' geschreven door Wim Verbaal.

In het artikel staat dat België jammer genoeg in Europa koploper is als het om zelfdoding gaat bij onze jongeren.
Na het lezen van dit artikel heb ik wat rondgezocht op het internet over zelfmoord, om beter te begrijpen hoe ernstig zelfmoord in België wel voorkomt.

Op Wikipedia vond ik volgende resultaten:
'In België is zelfmoord op een na de meest voorkomende doodsoorzaak bij jonge mannen van 20 tot 24 jaar en de derde doodsoorzaak bij jonge vrouwen van die leeftijd. In de leeftijdsgroep van 25 tot 34 jaar is zelfmoord zelfs de eerste doodsoorzaak. Elke dag ontnemen gemiddeld zeven Belgen zich het leven wat neerkomt op 248 zelfmoorden per miljoen inwoners. In de jaren 1890 bedroeg dit 124 per miljoen inwoners.'

Zoals in het artikel vermeldt staat, is het aantal jongeren dat vrijwillig uit het leven stapt zorgbarend gestegen het afgelopen jaar.
Als je zoiets leest, denk je toch wel eens na. Je stelt jezelf vragen en de meest voorkomende vraag die dan gesteld wordt, is 'Waarom?'.
En die vraag blijft heel vaak onbeantwoordt.

We moeten stilstaan waarom deze jongeren zelfmoord plegen, proberen te begrijpen wat er fout is aan onze maatschappij waardoor ze er geen toekomst meer in zien. Want er is wel degelijk nog een toekomst, alleen moeten we deze jongeren helpen om ze te vinden en ze te kunnen zien.

sommige jongeren zijn het doel in hun leven kwijt of zijn zodanig op zoek naar zichzelf dat ze in de knoop liggen mét zichzelf en de maatschappij erbij.

Ikzelf vind zelfmoord een slechte uitweg om van je problemen af te raken. Het probleem verdwijnt niet, het wordt doorgeschoven naar de ouders en de vrienden. En zij blijven met een grote leegte, veel verdriet en heel wat vragen achter.

Eens vertellen wat op je lever ligt bij een persoon die je vertrouwt, kan heel wat wonderen verrichten. Als je niemand kent die je vertrouwd, zijn er nog altijd anonieme chat- en telefoonlijnen waar je je verhaal eens kwijt kan.

Zelfmoord is in mijn ogen sowieso géén oplossing.

Het volgende lied dat ik hier heb geplaatst gaat over zelfmoord. In de clip zie je ook duidelijk wat het doet met mensen die om je geven.


Hier vind je de tekst van het lied:
http://www.songteksten.nl/songteksten/74118/tokio-hotel/don-t-jump.htm

Artikel: http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=F33FBPJ6
Wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Zelfmoord#Statistische_gegevens

Wat vind jij over zelfmoord? Denk je hetzelfde als ik of heb je er een andere mening over? Laat het mij gerust weten!


50+ en afgeschreven
Ook voor 50+ers is het niet zo gemakkelijk deze dagen. De volgende reportage van 'Koppen' toont aan dat het voor 50+ers heel moeilijk is om weer aan werk te geraken nadat ze op straat zijn gezet. Slechts 3% van de 50+ers vindt weer werk na een ontslag. Maar hoe komt dat nu?
http://www.een.be/programmas/koppen/50+-en-afgeschreven

Voor bedrijven zijn 50+ers wel loyale werkers, maar hun loonkost weegt te veel door. Ze nemen dan liever jongere mensen aan voor misschien de helft minder loonkost, maar die meer en beter presteren op de werkvloer.
Het enige nadeel hiervan is dat jonge mensen niet altijd loyaal blijven aan een bedrijf en vaak na 5 à 10 jaar elders een betere job aangeboden krijgen en het bedrijf dus verlaten.

En het is niet dat de 50+ers erom vragen: ze zoeken naar werk op het internet, in de krant, schrijven zich in bij interimkantoren, ze sturen mails, brieven, gaan naar de VDAB, ...
50+ers doen gemiddeld 200 sollicitaties per jaar en dat er op geen enkel een (positief) gehoor wordt gegeven, vind ik echt inbegrijpelijk.

50+ers hebben zoveel positieve kanten: ze zijn gemotiveerd om te werken, ze kunnen meer dan sommige mensen denken, ze willen sociaal zijn, ze willen misschien niet altijd evenveel verdienen, ze zijn loyaal aan het bedrijf, ...
Maar voor veel bedrijven is er die ene negatieve kant die alles beslist: de loonkost.

Het is vreemd om te zien dat bedrijven de loonkost boven de loyaliteit brengen. Zoals bedrijven vaak 50+ers weigeren, zou je je toch gaan afvragen waarom. Bedrijven kunnen subsidies krijgen als ze 50+ers aannemen, maar deze aanpak blijkt weinig effect te hebben.


Ikzelf vind het ook een pessimistisch vooruitzicht voor ons als het zo blijft voortduren. Je moet er maar eens over nadenken: Wat als wij 50+ zijn en plots op straat belanden? Wat beginnen we dan?

Mocht jij baas zijn in een bedrijf, zou jij 50+ers aannemen? Waarom wel of waarom niet? Wat zou jij doen mocht je in zo'n situatie terechtkomen?

2 opmerkingen:

  1. Tuurlijk is zelfmoord geen uitweg. Maar als je over het onderwerp "zelfmoord" begint te denken. moet je toch zelf vragen beginnen stellen van "hoe heeft dit zover kunnen komen?". Als ik over het onderwerp denk, denk ik dat de meest voorkomende zelfmoorden bij jongeren door school komt. Leerkrachten houden niet altijd rekening met andere vakken daardoor komen er veel ruzies tijdens de lessen. Ook pesterijen in klassen worden soms heel verkeerd opgepakt door begeleiders in scholen. Door deze verkeerde aanpak kan er ook heel wat agressiviteit ontstaan, waardoor zij ook nog meer beginnen te pesten tot het bij zelfmoord begin te komen.(persoonlijke ervaring)

    Als je toch met gedacht zit voor zelfmoord te plegen. zoek dan eerst hulp bvb. zelfmoordhulplijn, ouders, vrienden, etc...

    http://www.youtube.com/watch?v=rxujAPhxlo0

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Amai, de clip van dit liedje is niet voor gevoelige kijkers, maar ik ben heel blij met deze bijdrage.
      Het toont duidelijk aan dat iedereen zijn verdriet anders verwerkt. De een maakt een lied met een triestige ondertoon, terwijl de ander er een beat insteekt.

      Verwijderen